Sevgili okuyucularim, Ben bu memlekete para yapmak icin gelmedim. Bu memleketi seviyorum. Kanunlarini da sayiyorum. Sanimiza, serefimize yakisir bir sekilde kanunlarina saygi duyuyorum. Simdiye kadar bize actiklari davalarda hickimseye daha kurus vermedim, dava sonuclanana kadar gidiyoruz. Ruhum bana lazim. Serefli ve namuslu ruh olacak. Mahkemeyi kaybederim ama yigitligimi asla kaybetmem. Herzaman hakimin arkadasiyim, onlarin degil. Benim gittigim davalarda iki kisi para icin kavga etmiyor. Onlar bizimle kavga ediyorlar. Ben asla kendimi savunmam, o biraz acizlik geliyor. Simdiye kadar herzaman baskalarini savundum. Ben calisanlarima evlatlarim diyorum. Onlarin haklarini onlardan daha cok korumaya calisiyorum. Seneler once Ingiltere’nin en taninmis isci sendikasi olan GMB yi kendim cagirdim dukkanima, elemanlarimi uye yaptim, onlara karsi bir haksizlik olmasin diye. Herzaman baskalarini korumayi cok iyi biliyorum ancak kendimi korumayi bilmiyorum. Benim vicdanim her varliktan ustundur ve de paradan. Insana deger veriyorum, paraya degil ve sadece insanlari seviyorum. Herkesin imani para olmus. Turkler Is adami olamiyorlar, siyasetci olamiyorlar sadece paradan konusuyorlar. Ingilizler ise bir gunden bir gune paradan konusmazlar. Eger bu memlekete gelmeseydim koyde kalacaktim. Hic kimse beni kabul etmedi. Herhalde camide yatardim, tuvalette yikanirdim. Kimse bana kizini da vermezdi. Para yok, yatacak yer yok, aile yok, kabul eden yok…Hepsi kitaplara aykiri. Kizi alsam nereye goturecegim? Sunepe bir hayat yasardim. Yasayacagim en ust seviye bu olabilirdi. Birileri elimden tutar yemek yemege gotururdu…. Kader insanlar icin onceden yazilmis, var zaten. Kaderi kazanmak o insanin kendi elinde. Kazanacaksin o kaderi! Kazanmak icin savasacaksin, ugrasacaksin. Ben kotu zamanlarda hic Allah a seslenmiyorum. Derdimle ugrasiyorum. Iyi zamanlarda Allah a sesleniyorum. Sukrediyorum ona. Daha onceki yazimda da belirtmistim, bir cocugu egitiyorum demistim. Kucuklugumden beri o kucuk cocuga ogretmenlik yapiyorum ben. Herkes kotu yol gosteriyor, ben de dogru yolu, iyi yolu gosteriyorum. Kendisi buyudu ama ruhu hala cocuk kaldı. Onunla birlikte yasayıp gidiyorum. O benim icimde ki çocuga sahip cıkıyorum. O cocukluguma leke getirmeden hala tutuyorum. Durust, yigit, mert, adalet, hak, hukuk. Birde o kucuk cocuga soz dinlemeyi ogretiyorum, yoksa hapislerde curuyecektim. Bu hayat hep bana belalar verdi. Allah ‘sana normal hayat vermiyorum, zor olanlari veriyorum ki bunlari basar’ diyor ayni annemin bana yanik bazlamayi verdigi gibi. Diger cocuklar aglamasin diye onlara iyi bazlama verir, bana da ateste yaktigi tarafini verirdi… Bu ulkede oldugum icin cok gurur duyuyorum. Burada Turkiye Cumhuriyetini ve Turk insanini gururla temsil ediyoruz. Sadece onlar icin calisiyoruz. Kitaplarin yazdigi gibi yapmiyoruz biz. Bizimki kitabi degil insani. Memleketimizin sanini serefini tasiyoruz biz. Memleketimizi karartiyorlar, biz de yuceltiyoruz. Memleketi korumak sadece sehit vermekle olmaz. O sehitlere buradan layik olmak lazim. Para icin calismamak lazim. Memleketin sani, serefi icin yapmak lazim. Kotusunu yapan cok var. Iyisini yapmak da bize dustu. Kazandigimiz parayi da vakfa yatiririz. Cocuk okuturuz. Gece kluplerinde, kumarda yemeyiz paralari; cocuklar okutulmalidir, calisanlar hakkini almalidir, vergiler odenmelidir. Bu muessese boyledir. Hicbir zaman nezaketimizi kaybetmeyecegiz… Yurekten sevgiler, saygilar Huseyin Ozer